polecam / miejsca / artykuły / 2018-2019 Pychowice.info
Było chłodno. Słońce, wielkości talerza, rozproszone kawałkami lustrzanymi na powierzchni, wyjadało oczy. To mogło świadczyć tylko o jednym – śniegu biedzie jeszcze więcej. A to, że blisko południa mróz nadal się utrzymywał (a w tym momencie było akurat przed południem) – świadczyło o tym, że już się utrzyma. Wiatr na górskiej ścieżce nie był zbyt odczuwalny, ale widziane z daleka krony drzew na szczycie nie pozostawiali wątpliwości – tam, w końcu drogi, króluje wiatr. Mroźny wiatr z mokrym śniegiem, zamierzającym w lód gdy tylko dotyka twarzy. Nie było widać nic a nic, oprócz zaśnieżonych drzew, białych na białym konturów gór, zaśnieżonej ścieżki na zaśnieżonym podgórze i pary z ust kradnącej ciepło. Było pięknie! Najbliższa wioska, pozostała z tyłu, co najmniej dwa razy dalej ostatniej koliby przed szczytem – więc, wracać bez sensu, równocześnie iść dalej, opuszczając kolibę – też nie wypada…
Jest super! Wspaniali ludzie, wspaniale miejsce, bajkowe klimaty galicyjskiego pogranicza w rodzinnej atmosferze i magia Folkowiska! Polecam wszystkim! Serdeczne gratulacje rodzinie Piotrowski! PS: Uprzedzam, że pozostanie tutaj odrobina waszej duszy i nie da się tego naprawić! Więc, będziecie skazani do powrotu, raz za razem, do końca swego życia! A możliwe, i po zgonu, - duchy, chyba, też potrzebują miejsca uspokojenia i sposobu na zjednoczenie się z naturą i energiami z całego świata, czyli swego zaświatnego Folkowiska!
polecam / utwory / artykuły / 2015-2017 Halyczyna.pl
Я бачив руїну чортківської автобусної, — хоча жодних руїн, зрозуміло, там не було, — лише алогічний закрут дороги з горба і бічна вуличка на селище Заводське, — смт яке повстало "за Совітів”, одне з трьох таких в, натицьканій давніми містечками і занепалими містами, Галичині. Я пам'ятаю присмак пилу і сморід в якім була намішано стільки всього, що, розклавши аромат на складові, можна було б списати якщо не половину, — то, принаймі, третину Британіки...
О, так! Кминова зупка! Смак тої справи зворухобує в памяті дитячі спогади.
Літо, спека. Не така як ото на часі (+35 в затінку, та й на доважок - в місті). Правильна спека: +26/+32 в малім галицькім містечку, обкладеному лісами та горбами і підперезаного водяним паском Збруча.
Там, за садком, - круча, поросла молодими кленами, а нижче, трохи далі джерела з Нафтусею (котре наш прапрадід за Австрії накопав в пошуках нафти), - дещо далі - біля самої річки, в тім місці, де, перед залізничним мостом Збруч витина острівець у формі галіону (щоправда центральна щогла дещо прихилилась і досяга гіллям до води),...
polecam / miejsca / wydarzenia / artykuły / 2010-2015 Galychyna.info
Колись, відповідаючи на запитання щодо буддизму на державному іспиті з культурології, згадав був про Землю Чистої Радості - небеса Тушіта, на яких дочікується свого часу Будда Майтрейя. Тоді - я не знав де ж, взаправду, знаходиться "джерело невичерпної радості". Тепер - мені це відомо, - я знаю цю локацію, її точні географічні координати і шлях до цього місця. Я був там!..