Integracja - jak najbardziej, asymilacja - nigdy! Współczuję Polkom i Polakom którzy, mimo swojej woli, zostali skazani rządzącymi, wybranymi przez mniejszość, na życie w obozie kulturalnym zamkniętym na świat i pędzącym do kolapsu ekonomicznego...

  В найблизшу середу, 12. червця/юнія 2019 р., в сервісі YouTube і сайті продуцента пройде інтернетова премєра документального фільму про Шляхтівску Русь. Документ явит ся на єдным і другым сайті о год. 19.30. Просиме на короткє оповіданя і спомин про найдале на заході положену русиньску енкляву в Польщы...

  Zapraszam do oglądania!
  Premiera odbędzie się 12 czerwca 2019 roku o 19:30 
jednocześnie na stronie producenta: http://monastyrski.ink/119-rus-szlachtowska.html 
oraz na YT-kanalie: https://www.youtube.com/watch?v=yf0p6DNuMIo 

  Było chłodno. Słońce, wielkości talerza, rozproszone kawałkami lustrzanymi na powierzchni, wyjadało oczy. To mogło świadczyć tylko o jednym – śniegu biedzie jeszcze więcej. A to, że blisko południa mróz nadal się utrzymywał (a w tym momencie było akurat przed południem) – świadczyło o tym, że już się utrzyma. Wiatr na górskiej ścieżce nie był zbyt odczuwalny, ale widziane z daleka krony drzew na szczycie nie pozostawiali wątpliwości – tam, w końcu drogi, króluje wiatr. Mroźny wiatr z mokrym śniegiem, zamierzającym w lód gdy tylko dotyka twarzy. Nie było widać nic a nic, oprócz zaśnieżonych drzew, białych na białym konturów gór, zaśnieżonej ścieżki na zaśnieżonym podgórze i pary z ust kradnącej ciepło. Było pięknie! Najbliższa wioska, pozostała z tyłu, co najmniej dwa razy dalej ostatniej koliby przed szczytem – więc, wracać bez sensu, równocześnie iść dalej, opuszczając kolibę – też nie wypada… 

  Jest super! Wspaniali ludzie, wspaniale miejsce, bajkowe klimaty galicyjskiego pogranicza w rodzinnej atmosferze i magia Folkowiska! Polecam wszystkim! Serdeczne gratulacje rodzinie Piotrowski! PS: Uprzedzam, że pozostanie tutaj odrobina waszej duszy i nie da się tego naprawić! Więc, będziecie skazani do powrotu, raz za razem, do końca swego życia! A możliwe, i po zgonu, - duchy, chyba, też potrzebują miejsca uspokojenia i sposobu na zjednoczenie się z naturą i energiami z całego świata, czyli swego zaświatnego Folkowiska!